రాత్రయితే గుండెగదిలో వెలిగే దివ్వెలు
చీకటితో పాటూ నా విరహాన్నీ తరిమేస్తాయి
పగలంతా జారిపడేందుకు సిద్ధపడే కన్నీరు
పన్నీరై చెక్కిలిని ముద్దాడే క్షణాలకే తెలుసు
నిన్ను తలచే హృదయపు ఆర్తి
ఉక్కిరిబిక్కిరయ్యే మనసుకి ఆలంబన
నీ మమతేనేమో
నన్నిలా పలకరిస్తూ ప్రాణం పోస్తుంది
నీ ఒడి నా విశ్రాంతి మందిరం కనుకనే
మల్లెగాలినీ..మందహాసాన్నీ
వెంటేసుకొస్తాను
అలసిపోయిన నిన్ను సృజించే అవసరమేముందని
నీ రెప్పలమాటెలానూ కలనై నే తెల్లారిపోతాను కదాని 
No comments:
Post a Comment