లేత ఆకుపచ్చ వనాల వెంట తిరుగుతున్న తుమ్మెద
పువ్వులను అనుసరిస్తూ గమ్యం చేరిందో
రమ్యమైన తేనె చినుకులు తాగి మత్తిల్లిందో
ప్రకృతికి కనువిందైన ఆ దృశ్యం
ఊయల పాటంత బంధాన్ని వర్ణిస్తుంది
ఇక్కడేమో..
సన్నని నూగారు మీద సరిగమలు మీటినట్టు
నును బుగ్గలపై నీ స్పర్శ రాణిస్తుంది
నిద్దురలో ముద్దులాడే ఆ పెదవులరుచి
మనసుని తాకి మంత్రిస్తుందేమో మరి
ఏదో తీపి తనువంతా ప్రవహిస్తూ ఉండి
ఉదయానికల్లా ఓ ప్రణయరాగం వినిపిస్తుంది
మనోసీమలో కురిసిన మంచువానకి తడిచానంటే
ఇదెండాకాలమని నవ్వుతావెందుకు
రాతిరి వనమాలిగా మారిన విషయం ఒప్పుకోనట్టు
No comments:
Post a Comment