ఆమె..
కాటుకలద్దిన కన్నుల చాటుగా
పెదవుల లత్తుక మనసుకి పూయగా
నా స్వప్నాన్ని నిజం చేసేందుకని
ఆకాశపు నిచ్చెన దిగి
నన్నో దేహానికి రాజుని చేసింది
నిద్రలేస్తూనే సూర్యోదయాన్ని ఎదకనుమల్లో చూపేది
అరమోడ్చిన కనుసైగతో సముద్రాన్ని కలంలో నింపి
కాగితంపైనే అలలూగించేది
నా చెలి
పూలచీరను నెలవంకన నడుమొంపులో దోపేది
కాలాల ఒరిపిడి మెత్తని కదలికల్లో
దట్టమైన నిశ్శబ్దానికి కూజితాలు నేర్పి
నా మోహావేశపు ఉద్విగ్నతను తీర్చి
గుండె బరువు దింపిన దేవేరి
నా హృదయమకుటపు జాబిల్లి
ఎలా ఉన్నా ఆమె నా అద్దం
నా ప్రతిబింబాన్ని నాకు చూపిన సర్వస్వం 
అవును..ఆమంటే..నేనేనని తెలిసిందిలే..
No comments:
Post a Comment