నేను నిన్ను నా ఆత్మీయునిగా
అపార్ధం చేసుకున్నానా
నాలో అత్రుత
నాకన్నా ముందే నిద్రలేచి
వెలుతురు చీకటిని వెళ్ళమనకుండానే
ఎప్పుడూ నిన్నే కాచుకునుంటుంది
నా భావావేశం సంకీర్ణ గానమై
నీలో అద్వితీయాన్ని అమరం చేసి
హృదయపూర్వక వాత్సల్యాన్ని కురిపిస్తుంది
నా మది
నీ స్పర్శ తాలుకూ జ్ఞాపకాన్ని
మల్లెల్లో మరువాన్ని కలిపి రంగరించి
ఇప్పటికీ పరిమళంగా దాచుకునుంది
నువ్వేమో అన్నీ తెలిసినా
ఏదీ తెలీనట్టు నిమిత్తమాత్రమైనట్టు
నిమీలితాలు టపటపలాడిస్తూ నవ్వుతుంటావు
ఓయ్ చెప్పూ..
ఎంతో దగ్గరై, ఇంకెంతో దూరమైనట్టు
నీకు దాగుడుమూతలు అంతిష్టమా
No comments:
Post a Comment