కదులుతున్న క్షణాలకు
మంత్రముగ్ధమవడం నేర్పిందెవరో
ఈ నిశ్శబ్దంలో నీకు వశమైన
నా ఆలోచనను ఆరా తీయాలి
అంతులేని మధురిమను
మది పదేపదే కోరుతుందంటే
మౌనప్రతిమకు మోహమొచ్చిన వేళ
పరవశాలు కూజితాలని తెలిసినట్టుంది
నవ్వుతూనే ఉండాలనుందిప్పుడు
నీతో అల్లరి నేర్చిన కనుపాపలు
రెప్పలు మూసినా రేయంతా వలపు కచేరీలో
తరతరాల విషాదాన్ని వెలివేసినప్పుడు..
No comments:
Post a Comment