మురిపెంగా తడుముతున్న నీ చూపులు
తదేకమై పరుస్తున్నది వెన్నెలనే అయితే
నాకు మత్తెక్కుతున్న భావన నిజమై
నువ్వన్న ముద్దుమాటలకేమో
మబ్బుతునకలా తేలిపోతున్న దేహం
కురిసేందుకు సిద్ధపడ్డ మోహమయ్యింది
రోజుకో పువ్వులా మారే కవితలన్నీ
నన్నుగా పొదుపుకున్న పులకింతలు కనుకనే
అంతులేని పదాలతో నే మమేకమై
నక్షత్రాలు కొమ్మలకు పూస్తాయని నమ్మి
మనోలోకపు తోటలోనే నే విహరిస్తున్నా
అందుకేనేమో..
ఇన్ని మడతలు తొలిసారి కనుగొన్న నడుములో
మెలికెలో..మైమరపులో..
పెదవులతో తొలిసారి రాయించుకుంటున్న ప్రణయ కువకువలో
No comments:
Post a Comment