నీ మౌనం నన్నెంత దూరం నెట్టిందంటే
నా నవ్వును పూర్తిగా గుంజుకుపోయింది
ఏ మహిముందనుకున్నావో మరి మౌనంలో
నా మదిలో వెన్నెల మగతలో జారినట్టుంది
నిజంగా..
లోలోపల రంగులన్నీ అలుక్కుపోయినట్టు
క్షణానికో కలవరం కావలించినట్టు
నక్షత్రాలు వెలగలేమని రాలిపోయినట్టు
కన్నుల్లో ఉత్సవం ముగిసిపోయినట్టు
చుట్టూ చీకటి బొట్టు బొట్టుగా సాగినట్టు..
ఇప్పటిదాకా మూగినట్టే ఉన్న నీ నీడ అంతర్ధానమై
చలిగాలి ఎత్తిపొడుపుకి మనసు కుంగినట్టు
ఇంకా ఏం చెప్పను..
పలికే పెదవికి విరామమిచ్చినందుకేమో
స్వరాలు తెలిసిన గొంతు మాత్రం
ప్రేమగా నీ పేరునే పలవరిస్తుంది.
No comments:
Post a Comment