అనంతవిశ్వం సద్దుమణిగిన వేళ
నా కుశలాన్ని ఆరాతీసేందుకు
సుదూరాలు దాటుకుని నావైపుకొస్తావ్
ఆ చిన్నినవ్వుతో
చీకటిలో నన్ను నిమిరి
ప్రత్యేకమైన పలకరింపువవుతావ్
నా పరధ్యానాన్ని పసిగట్టి
మనసు నింపేందుకు
తీయని మిఠాయి తినిపిస్తావ్
వెదురువనాల నీడల్లో
వేలుకొసల వివశత్వాన్నందించి
వెన్నెలనే వేడుకగా కొంగుముడేస్తావ్
వచ్చేది కొన్ని క్షణాలే అయినా
గుండె తేలికయ్యేలా
కళ్ళల్లో పాపలా ఆడుకుని వెళ్తావ్ 
No comments:
Post a Comment