మునిమాపు కిటికీ తెరవగానే
చూడద్దనుకున్నప్పుడు ఎదురయ్యే
చవితి చందమామ
రంగు రంగులకలను పులుముకొచ్చి
రెప్పల పొదలమాటు దాచిపెట్టింది
అప్పటిదాక స్తబ్దుగా ఉన్న మనసు వాల్మీకం
మంత్రదండానికి వశమైన ఊహల బంతిలా గెంతులేసేందుకు ఉరకలేస్తుంది
నిద్రకోసం పడిగాపులు పడుతున్న నన్ను ఏకాంతమెప్పుడు కావలిస్తుందో
కనుబొమ్మల కూడలిలో పువ్వులా నవ్వుతూ పలకరించే కన్నులు
మోహనరాగాన్ని నేర్చాయో లేదో చూడాలి
శూన్యాన్ని పూరించే లిప్తకాలమే
నా మధురభావనా గమ్యమిప్పుడు 💜💕
No comments:
Post a Comment