వినీలాకాశంలోని చందమామ తునక
రవ్వంత నవ్వులు పొంగని మొహాన్ని
అమృతాన్ని కురిపించడమాపి మరీ చూస్తుంది
ఈ మసక చీకటి చల్లగా తగిలినప్పుడు
మనసుకి తెలిసిన మంత్రమొక్కటీ బహువిధాలుగా మారి
ఏదో రహస్యాన్ని ఆరాతీస్తుంది
గుండెగొంతుకలో ఆగిపోయిన కవ్వింత
ఏదో మౌనపోరాటాన్ని
సూచిస్తున్న నిశ్శబ్దమనిపిస్తుంది
మూసిన తలపులమాటు
పరిమళ సొద, నీ విరహమను
కొసమెరుపు గుసగుసలదనుకుంటా
ఏమో ఈ ఎదలో దరహాసం
ఏకాంతంలోనూ లయమవ్వనివ్వని
మేలిముసుగేసుకున్న వలపు రహస్యం 😣
No comments:
Post a Comment