ఒక ఆశ లేదు.. ఆనందం లేదు
అల్లరి లేదు.. అద్భుతం లేదు
ఎప్పుడు చూడు అలసినట్టే ఉంటున్నా
నిలువెల్ల గాయాలతో నిరంతరమూ
నిదురరాని రాత్రులంతా
నచ్చని నిశ్శబ్దాన్ని నిన్నలతో నింపుకుంటున్నా
కలలకొమ్మ కొయ్యబొమ్మై కవితలు ఖాళీ అయ్యాక
కటికచీకటి కృష్ణవర్ణంలా
కంటిబరువు పెరిగి కాలదోషం పట్టున్నా
అమ్మూ..
ఎప్పుడూ బాగోనని తెలిసినందుకేనా
ఎలా ఉన్నావని అడగడమే మానేసావు
No comments:
Post a Comment