వాక్యం ఎన్ని మలుపులు తిరిగినా
అలిగింది అక్షరమే అయితే బుజ్జగించేదాన్ని
ఆశాచంద్రికలు రాత్రికి చెదిరిన నక్షత్రాలైనట్టు
నవ్వు పెదవుల్ని దాటిప్పటికి నాలుగురోజులు
విరామమన్నది తెలీని వరద ప్రవాహంలా
ఇంద్రియాలకావల అవ్యక్త విషాదం తెలుసా నీకు
చూపులతో మాట్లాడే నువ్వలా కళ్ళు తిప్పగానే
నాకిక్కడంతా చీకటై ఒకటే దిగులేస్తుంది
అంతరానుభూతి జ్ఞాపకాల గుసగుసలకేమో
వెచ్చని ఆలాపనై మరీ రుధిరం ప్రవహిస్తూంది
ఓయ్... నిజంగా నీ మీదసలు కోపమే రాదు
వసంతమొచ్చేలోగా నన్ను కోకిలగా మార్చు కదా
No comments:
Post a Comment