పొద్దువాటారిన నీలినీడల్లో కాలమాగి
రాత్రికి తలుపు తెరవగానే
చూపులు కొలవగలిగిన దూరంలో
నిలబడ్డది నువ్వేనని వెలుగులీనింది దేహం
కొమ్మని కలవరిస్తూ రాలిపోయిన పువ్వులా
మాటలు మరచిపోయిన నా విరహం
ఒంటరితనాన్ని వీడిపొమ్మనే సముదాయింపులా
ఒక్కసారిగా పెదవంచున రాజుకుంది మందహాసం
తపమెంచి తలవంచిన నీ మదినెంచి
తడబడుతున్న నా చూపునేమనకు..
సిరులొలికే నుదుటన మరులొలికే ముద్దులు
ఆలాపనకే గానీ ఆకట్టేందుకు కాదని
నువ్వనుభూతిస్తే చాలంటుంది విను 💜😌
No comments:
Post a Comment