ఎక్కడో ఆరంభమైన చూపు
అడుగుల్ని కొలవడం మర్చిపోతుంది
ఉన్నపళంగా కలలన్నీ నిషాదాన్ని
మొదలెట్టినట్టు
మనసు నిండా కురిసిన వానకి
చీకటి సముద్రమై భయపెడుతుంది
పొద్దుపొడవని సమయం
పోగేసుకున్న పదాలన్నీ
నిషిద్దాక్షరాలై ఎదురవడం
అవుననలేని అబద్దమెందుకో తెలీదు
అయినా
మూసిన కనురెప్పలకూ
ఈ కవిత్వం పిచ్చేమిటో 😒😱
No comments:
Post a Comment