పోగొట్టుకున్న పాటలన్నీ ప్రాణంలోనే
దాగున్నాయేమో
ఇన్నాళ్ళూ అంధకారమనుకున్న లోకంలో
కొద్దికొద్దిగా వెన్నెల కురుస్తూంటే
నాలో..
ఆగిఆగి నులివెచ్చని నవ్వు మువ్వయ్యింది
నీ మౌనమో సమ్మోహన లహరిగా మారి
శరత్కాలపు సామగానమై
హృదయావస్థను కలస్వనం చేసినందుకే
కలమూ కాగితమూ లేకుండా
కళ్ళల్లో గుట్టుగా నువ్వు రాసుకున్న
నిశ్శబ్ద కవితనూ చదివించింది
మనోవనమాలీ
తప్పిపోవాలనో..తప్పించుకోవాలనో లేదిప్పుడు
నా కలవరపాటు పంచుకొనే..
ఈ పదహారణాల పసిడిపదాలు
నిన్ను చేరి పగడాలై రంగు తేలినప్పుడు 💜💕
No comments:
Post a Comment