తనంతే..
అందనంత దూరాన ఉన్నాడనుకునే లోపునే
ఎలా ఉన్నావని దగ్గరకొస్తాడు
రూపమంటూ లేకనే తన ఉనికి చాటే
పరిమళపు గమ్మత్తులా
తను ఎదురుపడ్డప్పటి కనికట్టుతోనే
కనురెప్పలకి కావ్యాలు నేర్పుతాడు
చీకటివెలుగుల సౌందర్యాన్నీ
పాలసంద్రపు వెన్నెల కెరటాల్నీ
పువ్వులాంటి సున్నితమైన మాటల్నీ
గుండెల్ని మెలిపెట్టే నిశ్శబ్దాన్ని
దాచుకున్నట్లు కనబడ్డా గానీ..
పలకరించే ప్రతిసారీ
కొంత ఆర్తినీ ఆనందాన్ని కలబోసి
నన్నో సమ్మోహనపు ఆహ్లాదికను చేస్తాడు
తనకు తనో తరంగంలా తిరుగుతున్నా
నా లోపలంతా అలౌకికంగా విస్తరించి
ఆత్మశాంతి అనుభవానికి ఆధారమయ్యాడు
No comments:
Post a Comment