కాలప్రవాహంలో పడి, మన హృదయాల దూరాన్నెప్పుడూ కొలవనేలేదు. ఇప్పుడు నన్ను తాకుతున్న నీలగిరి గాలుల నిషాలన్నీ నిన్నే ఆలపిస్తూ నా పెదవిని ఒదలనంటూ, ఎన్నెన్నో ఊహలు కలిగిస్తూ ఎంతో నచ్చేస్తున్నాయి.. మళ్ళీ మళ్ళీ ఇదే ఆనందం కావాలని ఉచ్ఛ్వాసలన్నీ ఒకటే కోరికను విన్నవిస్తున్నవని తెలుసా ?!
నీ చూపులను దాటి స్వప్నలోకపు సరిహద్దుల్లోకి వచ్చేసినట్టున్నా. నీలి నీలి పువ్వులూ, నేల రాలిన పువ్వులూ, అక్కడంతా నిశ్శబ్ద మాధురి. ముందుకెళ్తే, ఆకాశాన్ని అందుకోవచ్చనిపిస్తుంది. పోగొట్టుకున్నదేదో ఇక్కడ దొరికినట్టు.. నాకేమో తొలిసారి ఇటు అడుగేసినట్టుంది. నువ్వో ఒంటరిక్షణాల నిశాచరుడివని నీవైపుకే రాలేదే, ఎప్పుడన్నా కళ్ళతో నన్ను కౌగిలించుంటావా ?!
నీ గుండెపై తలవాల్చగానే, ఇంత విశాల ప్రపంచమూ కురచయిపోయి, ఏదో జ్ఞాపకం నీ ఉనికిగా మారినట్టు, సమస్త నిశ్శబ్దమూ ఓలలాడుతుంది. నా నవ్వులు కోలుకునేందుకే ఇలాంటి కలనిచ్చావా.. ఎదలొక్కటిగా కలిసి స్పందిస్తున్న ఈ రాతిరి కధేమిటో తెలిస్తే చెప్పవూ
No comments:
Post a Comment