ఇదిగో రాస్తున్నా..
కాలమేదైనా భాషకి అందని సుందర కావ్యాన్ని
మాటలకందని భావాన్ని
నీ గుండెలపై నన్ను వాల్చుకుని నువ్విచ్చిన అనుభూతిని..
నన్నోదార్చాలని నువ్వు చూసినప్పుడే
గాయం గమ్మున పరుగెత్తిపోయింది
నావెంటున్నావనే చలించే చిరుగాలీ
ఉక్కిరిబిక్కిరై నిలబడిపోయింది
ఆకాశమే హద్దయ్యేలా నీ అనురాగానికే
మన అడుగుల మధ్య దూరమూ చెరిగిపోయింది
అవును..
ఇప్పుడు అలసిపోయిన ఆవేదన
నీ సమక్షంలో ఆలాపనైంది
శూన్యమైన ఎదలో సంగీతమొచ్చి చేరింది
No comments:
Post a Comment