// నీ కోసం 392 //

నువ్వూ నేనూ ఎన్నోసార్లు ఒకరి నుంచి ఒకరు తప్పుకుని దేహాలకతీతంగా సాగిపోయాం నిరంతర మోహంలో రగిలిపోయినప్పుడంతా చలిరాతిరిని పట్టుతప్పించి నులివెచ్చని అవ్యక్తానుభూతులూ పంచుకున్నాం చీకటికి చెమట పుట్టించి చినుకు రాలేంత ఆనందాన్ని చెంగల్వపువ్వుల స్పర్శతో సరిపోల్చి చిన్ని చిన్ని మాటలకి మూగబోతూ చాలా ఇష్టాన్ని నవ్వులుగా పులకరించాం ఆకాశమూ సంద్రమూ ఏకమై కనబడుతున్న చూపు చివరి భ్రమలా.. ఇప్పుడు నువ్వు నాకొదిలిన కలలన్నిటా ఏటిగట్టున పొద్దుగడవని రోజులే నిర్జీవమైన భావాలు మోస్తూ అలసిపోతున్నా కనుకే అనుభవమవుతున్న శూన్యాన్ని పదాలుగా కూర్చి గుప్పిళ్ళు దాటించేస్తున్నా