Friday, 29 May 2020

// నీ కోసం 162 //

నిశ్శబ్దంలో జారే కన్నీటి విలువ
కనులకు తెలియనట్లు
ఒక్కోసారి గొంతు మూగబోయిన సంగతి
గుండెకి తెలీదు

పరధ్యానంలో ఉన్న పువ్వులకు
మంత్రమేసేవారు లేకనే..సుగంధం శూన్యంగా మారి
పదాలు పొడారిన నీటిచెమ్మలైతే
హద్దులు చెరిగిన పొద్దులు ఒంటరి నవ్వులు కదా..

అప్పుడు..
ఆనందతరంగం కలలోనిదే అయితే
తెప్పలా ఊగుతున్న మధురోహాల మాటేమిటో
జ్ఞాపకాలు కాలాతీత అద్భుతాలో
ఒదులుకోలేని రెప్పలకు ఇష్టమైన కెరటాలో

ఏమో..
సమ్మోహనయుగాలు శాశ్వతం కాకున్నా
ఆగిపోయిన కాలం అబద్దమవనట్టే
అనుభూతుల రాగాలూ అలసిపోవన్నట్టు 💜

No comments:

Post a Comment