ఎలానూ నా తనివి తీరేది కాదని
నువ్వసలే కనిపించవా..
నేనేమో సంధ్య ఎరుపుని
విరహాగ్నితోనున్న నీ మోములా తలపోసుకుంటున్నా..
ఈ చలికాలపు దీర్ఘరాత్రులు
అనురాగం కరువైనందుకే మరి
కలలోనైనా తదేకంగా నిన్ను చూసేందుకు
నిదురను కప్పుకుంటుంది కన్ను..
శూన్యమైన నా హృదయానికి
చిరుచెమటలేంటని నవ్వుకుంటావ్ గానీ
నీకైన ఎదురుచూపుల్లో
గుమ్మానిక్కట్టిన తోరణంలా వాడిపోతున్నానని తెలియనిదా..
ఓహ్హ్.. తామరాకు మీద నీటిబొట్టులా
నువ్వెంత నిదానమో
U r at ur best to make me mad
No comments:
Post a Comment