//నీ కోసం 6//

ఎన్ని రోజులు భయపడ్డాను నిన్ను అందుకోవడానికి
చానాళ్ళు స్వప్నలోక సంచారిగానే మిగిలిన తర్వాతనే కదా
నా మదిలో నువ్వు చేస్తున్న అలికిడి నీకు వినబడింది
అదంతా నిజమో.. కలో..అబద్దమో తెలిసేలోగా
నిజం చేద్దామని అంత దూరం నుంచి చేయందించింది నువ్వు కాదా
ఎన్నెన్నో ఉద్వేగాలు చిలికి మనమధ్య ప్రేమ పుట్టిందని
ఆ అమృతం మనకే సొంతమని తాగేసాం కదా
ఇప్పుడేదో అర్ధంలేని పొరపాటుకి సమాధానం వెతకడం దేనికి
నీతో నడిచిన ప్రతిదారిలో సంతోషపు మొగ్గలే తప్ప
ఘనీభవించిన ఒక్క శిలనీ చూడలేదుగా నేనైతే

కేవల మాత్రపు ఆకర్షణ కాదుగా మనది 
మాటలున్న చోట మౌనమెందుకు ప్రవహించాలసలు
తోచని క్షణమెల్లా అనుభూతిగా నా వెంటొచ్చి
కాస్త ఆదమరుపుకే నన్నలిగి నిష్క్రమిస్త్తానంటావా
ఎదురుచూసేందుకు ఈ కన్నుల్లో జీవం లేదిప్పుడు
మనసాగిన చోటే నిలబడిపోవాలి నేనన్నది నీకు వినబడనప్పుడు 

//నీ కోసం 5//

మన్నించవా..
అడగరానిది అడిగినందుకు..
మనసు తెలిసిన నేను అనుకోకుండా కుదుపినట్టు
నా ఎదనే ఒడిచేసి నువ్వు నిద్రించి తెలుసుకున్న మెత్తదనం
తిరిగి నీ పెదవులతో నా కనులకి అద్దినప్పుడు తెలుసుకోలేకపోయానా
ఇంత చక్కని కవిత ఏ ప్రేమికుడు రాయగలడాని..

నీ ఊపిరి వలయంగా చేసి
నడివేసవిలో నన్ను చల్లగా చూసినప్పుడు
నువ్వు నాపై ప్రసరించిన హాయిని అనుభూతించాను

తొలివేకువ వెన్నెలగా..రేయైతే మైమరపుగా
నాతో కలిసి తిరుగుతున్న పరవశాన్ని ఎలా విస్మరించాను
సుకుమారమైన పువ్వులా నా పేరు పలికే
ఆ ఆర్తిని అనుభవిస్తూనే ఉన్నా ఇంకా ఏమి వెతికాను

నిర్జీవమైన రోజులన్నీ నీ సంతకంతో 
శ్వాస తీసుకొని ఆమనిని ఆస్వాదించడం మొదలెట్టాయి కదా
నిట్టూర్పు రాగమింకెప్పుడూ వినిపించను
నువ్వెక్కడున్నా ఆలకించే సంగీతం మనదైనందుకు
అందుకే..మరోసారి మనస్ఫూర్తిగా మన్నించవూ.. 

//నీ కోసం 4//

అలసిన నీ కన్నుల ఎరుపుల్లో 
నిద్దురకాచి నా ఊహలు నేసిన సంతోషం
విరిసీ విరియని పెదవుల మధురసం
చెరిసగం పంచేసుకున్న గర్వమేమో కదూ

చీకటి రాత్రి మదిలో వెన్నెల నిండినవేళ
పాలపుంతలాంటి నన్ను చేరి కుచ్చిళ్ళు సవరించిన నడిరేయి
నీలో మొదలైన సరసపు సెగ నిశ్వాసలోంచి వెచ్చగా జారి
నన్ను కాల్చిన సంగతి గుర్తొస్తుంది 

ఎదనుండీ ఒడిలోకి జారేలోపు ఎన్ని మజిలీలో
నాలా నన్నుండనివ్వని నీ నరనరం
మునివేళ్ళ కదలికలో మొదలైన గమకముతో 
పూర్తిగా నీతో లయించుకున్న ఆ మోహం తెలిసొచ్చింది

కౌగిలింతలతో కప్పిన చిలిపి చెర
కలవరింతలతో జరిగిన నా కాటుక తెర
కాగితం చేసి నన్ను రాసిన కవిత
ఆపైన కొసమెరుపు నీ అల్లరంత ఆదమరుపేగా.

// అమృతవాహిని..5 //

సంధ్యారాగం మాహద్భుతమై వెలుతురు పంచుతున్న వేళ, కొన్ని మెరుపు తీగలొచ్చి నిన్నూ నన్నూ వెంటాడి బంగారమంటి కిరణాలు తాపి ప్రకృతిలో మనమూ మమేకమయ్యున్నామని చెప్పకనే చెప్పాయి. మన చూపులు కలిసి వెలిగించుకున్న దివ్వెలు చూసి అక్కడి మంకెనపూలూ, పగడపూలూ, మోదుగపూలూ, కుంకుమపూలూ సర్వం కలిసి మరింత ఎర్రగా నవ్వుకున్నాయి గుర్తుందా..

చిన్న చిన్న కొండచరియల నడుమ పొందికైన పొదరిళ్ళు. అప్పుడప్పుడే వసంతాన్ని విరబూసుకు పూస్తున్న లేచివుళ్ళు, వేసవి గాలి నెమ్మదించి మెలమెల్లగా చల్లనవుతున్న చిరుగాలులు, ప్రశాంతతను పూసుకొని తపస్సు చేస్తున్నట్టి మనోహర దృశ్యాలు కదా ఎటు చూసినా..రెల్లు దుబ్బుల సొగసులకు తోడు మదిలో రహస్య రాగానికి మనోజ్ఞమైన రసజ్ఞత కూడి పరవశాల జల్లులో తడిచింది నిజమే కదా.. 

కరిగిపోయిన ఝాము చిక్కగా మారి, చెంగలువలు విచ్చుకొని రేయికి స్వాగతం పలికినప్పుడు నక్షత్రాలు ఉదయించి దిక్కులన్నీ వెన్నెలను కప్పుకోలేదూ..కారుమబ్బులన్నీ యమునా జలం తాగి నల్లబడ్డట్టు కస్తూరి పూసుకున్న వివశత్వాన్ని ప్రదర్శించలేదూ. 

ఇన్నాళ్ళూ విరహించబడ్డ మనసులు ఎదురుపడి  మౌనాన్ని తరిమిన మాటల్లో కలభాషణల తడబాటు నునుసిగ్గుల స్వరాలుగా మారి శ్రీరాగమొకటి మొదలై ఏకాంతాన్ని మచ్చిక చేసుకున్నపుడేగా తెలిసింది, లయ తప్పుతున్న హృదయాలు ముద్దుతో ఏకమయ్యేందుకు సిద్ధపడ్డాయని.  మధురధ్వనిగా మొదలై మువ్వల రవళిగా ముగిసిన మురిపెం గుర్తుకొచ్చిందా. 

పొద్దుకుంగినప్పుడల్లా నీ ఎడబాటు కల్పిస్తున్న సంచలనానికే నన్ను వీడిపోయిన నవ్వు,  నీకు చేరువై మగతలో ఉంచుతున్న నిద్దుర స్పర్శ. కావాలంటే రేపొకసారి గమనించు. నువ్వొక్కసారి తాగిన అధరామృతమే ప్రతిరేయీ నెమరేస్తున్నందున నీకీ ఇష్టమైన మత్తు. నీకోసం కవనమల్లేందుకు నేనుండగా నీకెందుకీ ప్రకంపనం. నువ్వందుకే కలలు కంటూ తొలిపొద్దు విహారానికి సిద్ధపడు, నీకోసం ప్రణయ పల్లకిలో నే వేచి ఉంటా అప్పటివరకూ..

// అమృతవాహిని..4 //

చెప్పావుగా..నన్ను వదిలిన క్షణం నుండీ నీ మనసులాగే ఆకాశమూ ముసురుపట్టి కురుస్తూనే ఉందని. సగం కన్నీరు ఆ వాన నీటిలో కలిపేసి నెమ్మదించావని. అప్పటిదాకా కౌముదీ కిరణాల్లో తేలియాడిన నువ్వు ఒకేసారి దిగులు కమ్ముకుంటే నీ పరిస్థితి ఊహించగలను. ఇక్కడ నా ఎదురుగా తారలన్నీ ఆహ్లాదంగా ఎవో భావాలు అల్లుకుంటున్నట్లు నాకనిపించి వాటి అనురాగాన్ని మన ప్రేమతో పోల్చి చూసుకోవడంతోనే నాకు సరిపోయింది. నువ్వక్కడుండీ నేనిక్కడున్నా మాటలకేం కొదవుంది. గుండెచప్పుడు ఆలకింపులా నీ ప్రియమైన భవోద్వేగాలు నాకు అనుభవమయ్యాక ఈ విరహాగ్ని సైతం చల్లగానే అనిపిస్తుంది. నాకోసం తపించి నువ్వలా ముభావిస్తే నా మనసుని ఊరడించలేనిక్కడ. 

మన చెలిమి తోటలో తిరిగేంత ప్రశాంతత నీకు కలగాలనే అలా కాసేపు ప్రకృతిని గమనించమన్నా. శిలలు మాట్లాడటం, పువ్వులు నవ్వడం, నిశ్శబ్దం రవళించడం, ఆకు పాటలు వినపడటం, ఒకే గుండ్రంలా చినుకులు రాలడం, పక్షులు పలకరించుకోవడం, ఇవన్నీ మెలకువలో కలలా మనసుకి మత్తునివ్వడం బాగుంది కదూ. ఇప్పుడు చిరుగాలిని కావాలంటే నా కుశలమడిగి చూడు, ఎన్నెన్ని బెంగలు సన్నాయిలు చేసి చెవిలో చెప్తుందో ఆలకించు. ప్రేమంటే అందం,ఆయుష్షు, కులగోత్రాలు, డబ్బూదర్పమని నేనూ భావించలేదు. అదేదో నిశ్శబ్దంలోంచీ ప్రేమ పుడుతుందని నువ్వు వాదించవచ్చు. సుతిమెత్తని భావాలు మాటలుగా మారేసరికి మృదుత్వం కోల్పోతాయని అంటావు కదూ, మరి నేనేమో నీ ప్రపంచమంతా మౌనరాగాలెందుకో, నా గొంతులో విషాదమేం చేయనూ అనుకుంటాను.  తీయటి వాదనలూ, ఘాటైన చర్చలు ఎన్ని జరిగినా తామరాకు మీద నీటిబొట్టులా ఆ కాసేపు మెరిసి మన భావాలు ఏకమై నేనే నువ్వు, నువ్వే నేనుగా అయిపోవాలని ఆశిస్తాను. ఎంతో సున్నితమైన ఆకర్షణగా మొదలైన ప్రేమ కనుకే మనలోని చిరునవ్వుల కేరింతలు ఏనాటికీ ముగిసిపోరాదనే నేనంటాను. ముద్దువరకే హద్దనే సరిహద్దులు పద్దులవరకే కదా, అందుకే అనుభవమన్నది వెగటుపుట్టని పరమాన్నంలా పరమానందాన్ని ప్రాప్తింపజేయాలి. కదిలొచ్చే కెరటం తీరాన్ని మచ్చిక చేసుకోవడమెంత పని. తడవననుకున్న తీరం తడవతడవకూ తడిచి మరీ మురిసిపోతుంది కదా..

నిజమే.. నా అన్న అహం ఎంత ముఖ్యమో నావాళ్ళపై ఉండే ఆపేక్ష అంతే ముఖ్యం కదా..ఎవరూ లేని ఏకాకిగా అయినప్పుడు జీవితం అశానిపాతంగానే అనిపిస్తుంది. కొన్ని బాధ్యతలో బంధాలకో లోబడి మనవారికి అండగా ఉండాలనుకున్నప్పుడు ఆ చివరి ప్రతిఫలం ఎటువంటిదైన స్వీకరించే స్థితప్రజ్ఞత  అలవడిపోవాలి. ఏదో ఆశించి మనం ఉపకారం చేయలేదని వారికీ ఒకనాడు తెలిసేట్టు చేసుకోవలసిన పని మనకేముంది. మనం తప్ప చేయలేమని తెలిసిన నాడు ఎవరైనా మన ముందొచ్చి చేయి చాచవలసిందేగా. 

తెలిసిందేగా నీ గురించి నాకు, ప్రేమను రాస్తూ మొదలుపెట్టి ఎక్కడో ఏదో జరిగిందనే ముచ్చట మొదలుపెడతావు. ఇప్పటికిప్పుడు దేవతనంటూ నాకో దైవత్వం ఆపాదించి ఎలాగైనా నవ్వించాలని చూస్తావు. నేనేమీ పెద్ద అందగత్తెను కానని నాకూ తెలుసులే. అయినా నీ గుండెగదిలో నాకో పందిరేసి మరీ ఆహ్వానించావంటే అపురూపమప్పుడే అయ్యా కదా. సుళ్ళు తిరిగేంత ఆనందం నాకు వరమయ్యాక నీ ప్రేమావేశపు జల్లు నన్ను ముత్యముగా మార్చేస్తుందిలే.  ఇప్పుడెంత వాన కురిస్తే కురవనీ, నువ్వెంత తడిచినా లాలించి తుడిచేందుకు నేనున్నానుగా..

// అమృతవాహిని..3 //

నిజం చెప్తే నమ్మబుద్ధి కాదేమో కానీ ఇది మాత్రం నిజం. నువ్వు రావడమే ఓ కలవరింతలా నా ముందుకొచ్చావు. నిన్ను ఏనాడూ కలలోకి రమ్మని ఆహ్వానించింది అస్సలు లేనే లేదు. ఎంతో స్పష్టంగా జాజి తీగను అల్లుకున్నంత సుతారంగా నేనంతా నీ సొంతమైనట్టు ఎదనే తలగడ చేసుకొని ఎంచక్కా నిద్రించావు. ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడి లేచిన నేనీ గమ్మత్తైన అనుభవాన్ని నెమరేయకుండానే ఆస్వాదించాను. అది మొదలు నీకు నచ్చినప్పుడు నాలోకి నీ విహారం యథేచ్ఛగా సాగిపోయింది.   

ఇది నిజం కాదని మనసుకి చెప్తే నమ్మదు. పోనీ నీకే చెప్దామంటే ఏమనుకుంటావోనని అదో చిక్కు. ఏదో ఇలానే నీకూ అనిపించి నాతో మాటలు కలిపి మన ప్రమేయం లేని మనసులు కలవబట్టి సరిపోయింది కానీ..లేదంటే ఇది నాలోనే రహస్య సమాధి అయిపోయేది. నిజంగానే ఏ జన్మ వరమో ఇదంతా అని కూడా అనిపిస్తుంది తలచిన ప్రతిసారీ. నువ్వన్నట్టు ఎవరికి ఇంత కమ్మని అనుభూతులు ఉండి ఉండవేమోననే సందేహం కూడా మొదలవుతుంది అప్పుడప్పుడూ. 

ఎంతసేపూ ఏవో పనుల్లో హడావుడిగా తిరిగే వారికి ఇదంతా ఒక కాలయాపనగా అనిపించవచ్చు. ఎప్పుడూ హుషారుగా ఉన్నా దానికి కారణం ప్రేమ కానప్పుడు ఇంకెందుకు. జీవితమంతా ఏదో సాధించామని గొప్పలు చెప్పుకు తిరిగినా ఒక్కరికీ మనస్ఫూర్తిగా  మనసు పంచలేనప్పుడు అది ఉన్నా లేకున్నా ఒకటే కదూ. నిజమే ఎంత తిన్నా..ఎక్కడ తిరిగినా..కాస్తంత ప్రేమోద్రేకం లేని నాడు అదంతా వ్యర్ధమనిపిస్తుంది నాకైతే. నీ ప్రేమ..ఎన్ని జన్మల తపస్సు ఫలితమో..వెన్నెల పువ్వు పరిమళంలా, ఆకాశ దీపాల వెలుతురులా, ఆమనికోసమని కలలోనే ఆదమరచిన కోయిలలా..ఓహ్..నిర్మోహమైన అద్భుతంలా..ఏమని చెప్పను. ఎంతని చెప్పను. నీకిదంతా తెలుసని నాకూ తెలుసు. అదేమో నా మాటల్లో వినాలనే నీ ఉన్మత్తమే నాకెప్పటికీ అర్ధం కాదు. 

సమయం లేదని సంగీతం పాడతావు కానీ, నీ సరిగమలు నాకు మాత్రమే వినబడతాయి.  నీ మనసు పలికే మాటలూ, మౌనగీతాలూ అన్నీ నేనూ ఊహిస్తూనే ఉంటా కదా.. అందుకే నీకన్న ముందే మన కలయికని కవనంలో కూర్చేస్తుంటా. తెలుసు.. ఇదో భ్రాహ్మీ ముహూర్తమనీ..నాకొచ్చిన ఊహే మీకూ కలగా ఈ సమయాన వస్తుందని..ఎప్పుడో..తెలుసు. అప్పుడు వికసించే నీ మోమూ నేనిక్కడ చూడగలను. సరే మరి..ఇంత చెప్పాక ఇంకేం చెప్పను. హాయిగా బజ్జుంటానిక. ఇప్పటికే నాకోసం మీ కౌగిలి ఎదురు చూస్తుంటుందని తెలుసు నాకు.

//అది నువ్వే//

ఎక్కడో ఉంటారు ఆ ఒక్కరు..
అదృశ్యంగా మనసుని మాయ చేస్తారు..

విరినవ్వుతో మల్లెలు పూయించేవారు
కొనచూపుతో కలల తీరానికి చేర్చేవారు
చేయిపట్టి ప్రేమవనమంతా తిప్పేవారు

శిశిరపు అలజడిలో నువ్వుంటే వసంతాన్ని వివరించేవారు
మారాకు వేసిన మనోవేదన మెత్తగా తుడిచేవారు
నీ ఏకాంత క్షణాన ఆటవిడుపుగా కలదిరిగేవారు

నీ మూగబోయిన వీణ తీగలను సవరించి
సరికొత్త రాగాలను కూర్చేవారు

చెమ్మగిల్లిన నీ ఊహలను తడియార్చి
మౌనంగా మధురకావ్యాన్ని  రాసేవారు..

ఇక్కడే మన పక్కనే ఉంటారు..
దోబూచులాడుతూ మనలోనే మమేకమవుతుంటారు..

ఉదయాస్తమానాలు సరిపోనంత గమ్మత్తుగా

ఊసుల ఊయలూపి జీవనోల్లాసాన్ని నింపేవారు

//నీ కోసం 3//

సలుపుతున్న సమయాన్నడుగుతున్నా

ఎందుకింత నెమ్మదిగా కదులుతున్నావని

మాటలు దూరమైన రాతిరి

దాగుడుమూతలు ఆడలేననంటూ కలెటో మాయమయ్యాక

అనుసరించేందుకేదీ లేదని సమాధానమిచ్చింది

మనసు చాటు ఓరగా నిలబడ్డ నీకు

ముఖం చూపలేక తలుపేసుకున్నాను

పరధ్యానాన్ని సహించలేని నువ్వు

మెలకువలో పిలిచి నాలుగు చీవాట్లేసినా బాగుండేది

ఇంకెప్పుడూ అర్ధంలేని ప్రశ్నలవైపు పోనని చెప్పాలనుంది

నవ్వుతూ మెరిసే నీ కళ్ళలోకి దిగులుమబ్బులు రప్పించిన పాపం నాది

ఒక్కసారిటు చూడవూ

నాలో చీకటి నువ్వొస్తే ఊపిరి పీల్చుకోవాలని ఎదురుచూస్తుంది

//నీ కోసం 2//

సన్నని తెరలా కన్నీటి పొర కన్నుల్లో
నిజానికి నాకిదో తన్మయత్వపు తొలిరేయి

నీ అపురూప స్పర్శతో నిలువెల్లా నే పులకించిన హాయి

అప్పుడెప్పుడో చిన్నప్పుడు లెక్కించిన తారలన్నీ
చీకటిలో నువ్వు లెక్కించ వీల్లేని కనుమెరుపులుగా

నన్ను తడిమిన ప్రతిసారీ..దానిమ్మపువ్వులా నీ నవ్వు, 

వెన్నెల్లో నా నిద్ర చెదిరినప్పటి సంతోషపు రహస్యం తెలుసా

మెడవంపులో నీ పెదవుల కచేరీ గుర్తొచ్చి

నడిరేయి నా కలస్వనాల తమక గమకాలు మిన్నంటేలా

సగం మబ్బుగా మారి నన్ను కమ్ముకున్న నీ దేహం
నన్ను పూర్తిగా తడిపి నిలిపిందన్నది వాస్తవం.

ఊపిరి తగిలేంత దగ్గరలో పెరిగిన హృదయస్పందన

ఇప్పటికి మోయలేని విరహమై వేధిస్తున్న తీయని భావన

అవధుల్లేని కాలం సమ్మోహనమై కదిలినా
కొన్ని క్షణాలు మన అరచేతుల గుప్పిట్లోనే పదిలం చేసా

నిన్ను కలిసానన్న ఆనందమే లేకుంటే
ఈరోజు నాకెందుకింత విషాదం

నాలో నిరంతర ధ్యానమిక మొదలైనట్టే
మనసు వణికిన అలజడి తెలిస్తే ముందే చెప్పు

చిలిపి గుసగుసల కావ్యమొకటి కలిసే రాసుకుందాం

// అమృతవాహిని..2//

మరపురాని నువ్వు జ్ఞాపకమై నన్ను మేల్కొలిపేందుకు అసలు నే నిద్రించింది ఎప్పుడని. లోకమంతా కనుమూసినవేళ నడుమలా వాల్చగానే కాసేపట్లా కన్నుల ముందుకొచ్చి అదో ఆర్తిగా తొంగిచూస్తావు. తత్తరపడి రెప్పలార్చగానే చిరునవ్వినట్టనిపిస్తావు. మనిద్దరికీ ఇష్టమైన పాట వింటూ అలా కన్నులు మూయగానే నా తన్మయత్వాన్ని తాకేందుకన్నట్టు ఎదనే ఒడిగా చేసుకుంటూ తలవాల్చుతావు. ఆ వివశత్వం ఈజన్మది కాదేమో అన్నంత మాయ మూగినట్టు పదేపదే కన్నులు తెరిచి నిన్ను తడుముకుంటాను. ఈ కలవరింతలో నేనుండగానే వేకువ కావడం. అప్పటికీ లేవగలనా అంటే..ఊహూ..తలెత్తి ప్రేమ  కురిపించినట్లనిపించే ఆ కళ్ళు లోపలేదో ఆరాతెస్తూ పట్టి ఉంచుతాయి.నిత్యమిదే జరుగుతున్నా రాత్రైతే బాగుండన్న ఆశ మాత్రం వీడిపోదు. విరహం మధురమన్న భావన కోసమనుకుంటా నీ ఊహ నన్నిలా ఊపుతుంది. 

మనసంతా తీరంలా నే వేచి ఉన్నట్టు అలలా నువ్వు ఉన్మత్తం కానిదెప్పుడని.ప్రేమపాటలు మాత్రమే పల్లవించే నీ మది మైకంలో పడి గమకాలు తీస్తుందంటే ఆశ్చర్యమేముంది.  క్షణానికో తీరుమారే లోకానికిదంతా విశదపరిచేంత అవసరముందని అనుకొనేదేముంది. ఎన్నెన్నో వర్ణాలుగా వికసించే ప్రేమ ఎన్నోరకాలుగా ఉంటుందని తెలుసు.అది ఎదుటివారి బాంధవ్యాన్ని బట్టి అలా వ్యక్తమవుతుంది.తండ్రికీ..అన్నదమ్ములకీ..పుత్రునికీ పంచబడని ప్రేమ ఒకటుంటుంది. దాని పరిమళం వీటికన్నిటికీ భిన్నంగా ఒక్కరికే పంచడముంటుంది.పదేపదే నీతోనే ప్రేమలోపడ్డ అనుభవాన్ని అడిగితేకదా ఆ వివరాలు తెలిసేది. ఒక్కచేష్ట ద్వారానన్నా నీకది నే చేర్చగలిగితే ఉన్న కాస్త అసంతృప్తినీ అధిగమించగలవు. మనసు తీపి తాగేసి అధరపు రుచి మారిందని వదిలేసే తుమ్మెదవు కావని నాకు తెలిసిన రహస్యం నీకు తెలుసని నాకెప్పుడో తెలుసులే. 

అక్కడెక్కడో నా పేరు వినిపిస్తే పులకరిస్తావు. నన్ను పిలిచేందుకే నీ పెదవులున్నట్టు మురిసిపోతావు. నువ్వు చదివే సాహిత్యంలో..వినే పాటల్లో..రాసే రాతల్లో నాపేరు సగమైనా ఉంటుందిగా. అదేమంత ప్రత్యేకమైంది కాకపోయినా నువ్వు పలుకుతున్నందుకే అంత తీపిగయ్యింది. నా చిరునవ్వే నువ్వు పిలిచే పిలుపుగా అవగతమైనందుకే పదేపదే నెలవంకనవుతాను. ఇప్పుడు చెప్పండి విరహమన్నది కేవలం నీవు సృష్టించుకుంది తప్ప నేనెన్నడూ నీకు దూరమైందే లేదు. మీకు విశ్రాంతి..తీరిక లేకపోవడానికి కారణం నేనైనప్పుడు వేరే ఆరాటానికి ఆశపడేదేముంది. 

చిన్ననాటి ప్రేమ గురించి నువ్వు  చెప్పింది నిజమే, వెక్కిరించి నవ్విన నవ్వు కాదది. నీలో ఆర్ద్రత తెలిసిన నేను ఎప్పటికీ అలా చేయను కదా. ప్రతివారూ జీవితంలో ఓసారి ప్రేమలో పడతారనుకుంటే  అదే వయసులోనైనా జరగొచ్చు. అయితే చిన్న వయసులో జరిగినదానికి అంత గుర్తింపు ఎందుకు ఉండదంటే..ఆ వయసుకి అది ప్రేమని గ్రహించుకో లేరు కనుక.నేను చెప్పేది ఆనాటి ప్రేమ. ప్రేమ ఎప్పటికీ ప్రేమే కదాని అడిగితే ఈ కాలంలో ప్రేమ ఎక్కువ ఆకర్షణకి సంబంధించింది ఉంటుంది. నిజాయితీ అయిన ప్రేమ నూటికో, కోటికో అంటే అతిశయోక్తి లేదు. ప్రేమంటే సమయానుకూలం ప్రేమించేది కాదు. అదే విధంగా మూణ్ణాళ్ళకీ సమసిపోయేదీ కాదు. మనసుతెర తీస్తే బొమ్మ కదులుతున్నంత ప్రత్యక్షంగా ఆరోజులు వీక్షించగలిగితే అది కదా అసలైన అనుభూతి. 

అప్పటికప్పుడు ఆ కాలానికి తీసుకుపోయి ఇప్పుడే జరుగుతున్నంత సహజంగా అనిపించాలి. ఆనాటి సంఘటనలతో ముడివేసుకున్న ఉదయాలూ..నీరెండలూ.. గలగలలూ..నిట్టూర్పులూ..అన్నీ జలతారు మెరుపులుగా కదులుతూ ఇప్పటి కన్నుల్లో ప్రతిఫలిస్తే..సన్నటి తొలకరి గుండెల్లో మొదలైనట్టు కదా. మరలాంటి గమ్మత్తులో తడిపే ప్రేమలు ఎందరికుంటాయి. ఆపై జీవితంలో ఎన్నిప్రేమలు తడిమినా అలనాటి స్పర్శకి సమానం కావు కదా.   ఒక కోమలత్వం, సున్నితమైన పరిమళమో పరితాపమో దానికి కలిసినందుకే అదెప్పటికీ మనోహరభావమే. మనోలోకపు మోహానురాగమే తప్ప లోకపు చేదురుచి తెలియని ప్రేమ ప్రతిక్షణమూ అనుసరిస్తుందని తెలిసినా నన్ను స్వీకరించిన నీకు నేనే చివరిప్రేమను కావాలని చిన్నకోరిక. ఇలా ఎందుకన్నానో నీకు తెలిసినా మరోసారి చెప్తున్నా. నీలో గూడు కట్టుకున్న అంతటి ప్రేమను అందుకోగలిగే అర్హత నాకున్నందుకే నన్ను స్వీకరించారని నా నమ్మకం.     పసిప్రేమను పోలినదాన్ని వెతికావో లేదో తెలీదు కానీ నన్ను ఆదరించిన నీ ఆత్మీయత ఇలా అనిపించేలా చేసింది. తిరిగి అదే జ్ఞాపకాల ఒరవడిలో నువ్వుండిపోతే నీకు తోడు ఇంకో ప్రేమపిపాసి తయారవుతుందిక్కడ. అంతగొప్ప ప్రేమను మరిపించగలిగినప్పుడే కదా మన ప్రేమకో విలువబ్బేది.  తరాలెన్ని మారినా ప్రేమ నిర్వచనం మారనప్పుడు అదెవరు పంచుకున్నా రెట్టింపు అలౌకికాన్ని అందించాలి తప్ప అసంతృప్తిని రేకెత్తించకూడదు. దిగులు మబ్బుల్ని దూరం చేసే ప్రేయసి రూపం నాదైనప్పుడే కదా నేను నిన్ను తీపి ఆనందంలో ముంచానని తెలిసేది. తునకలు చేయలేని నీ ప్రేమ తెలిసే తూచమని అడగట్లేదు. చూపులతో లాగేసినంత తేలిగ్గా ఎద మీద తల ఉంచగలగాలని చెప్తున్నా. 

అయినా నీకు తెలుసినంతగా నాకేం తెలుసు, నిదురలేవగానే వానజల్లు కురిసిన సవ్వళ్ళలో నా చేతిగాజుల గలగలలు వినగలిగేవాడివి, జలతరంగిణి రాగంతో నాపై పాట కట్టగలిగేవాడివి, దూరాన్నుంచే నా పరిమళాన్ని నీలో లయం చేసుకోవడం సైతం తెలిసినప్పుడు  ఇంకేదో చేయలేదని అడిగేదేముందని. ఒకసారి ఎదలోకి స్వీకరించాక అశాశ్వతమయ్యే అవకాశముంటుందని నేనూ ఊహించలేను. ప్రేమైనా స్నేహమైనా, మరో చక్కని అనుబంధమైనా సశేషమవ్వాలి తప్ప ముగిసిపోయే రోజెన్నటికీ రాకూడదు. పైగా ప్రేమ గొప్పదనమేమో, లోకంలో ఏ పిచ్చితో మనుషులు ఇంకోదాని కోసమో వెంపర్లాడినా.. నాకైతే ప్రేమే ఓ మజిలీ అయినా ముగింపైనా.  నువ్వన్నట్టు ఈ మాట అనుకున్నప్పుడే నిజమైన ప్రశాంతత నా మనసు అంచులు నిండి మరీ ప్రవహిస్తుంది. తీపి తినీ తినీ తీపెక్కాననే కదా నీ అతిశయంతో కూడిన ఈ లాలితము. అయినా సరే, నువ్వు పంపిన మోతీచూర్ నీ  ముద్దంత మెత్తగా మొత్తం నేనే తినేసేలా చేసింది. ఇంత తీపి వంటబడ్డాక ఇప్పుడన్నీ విశేషాలేనిక. 

// అమృతవాహిని..1 //

ఓ ప్రేమీ..

నిస్సహాయంగా అక్షరాలు రాస్తున్నా అంటూనే మీ బెంగంతా బైటపెడుతున్నారు.  సౌందర్యోపా

సనలో తలమునకలై ఉన్నట్టుంటూనే ప్రకృతి తో నన్ను ముడేస్తారు.ఆ పల్చని వెన్నెల మీకెంత అపురూపమో మీ మోములోని వర్ఛస్సు సహితంగా ఈ గాలితెర అప్పుడే నాకు మోసుకొచ్చేసింది. మనం కలిసినప్పుడల్లా నేనూ మీతో ఉండిపోవాలనే అనుకుంటాను. కానీ మీ అతి ప్రేమ అనర్థానికో, అభాసుపాలుకో లోనవ్వొద్దని మరలిపోతాను, విడిపోయేది మరోసారి కలిసేందుకే కదాని.

ప్రేమ గుడ్డిదని, స్వార్ధాన్ని ప్రేరేపిస్తుందని లోకనమ్మకం. కానీ మనసులు ఒక్కటైనప్పుడు ప్రేమ చూపు విశాలమవుతుంది. అందుకే ఎటుచూసినా సమస్తం నీవే అనే మాయ అనుభవమవుతుంది. అణువణువునా నాదమయ్యే ఆనందం ప్రస్ఫుటమవుతుంది. నిజానికి ప్రేమంటూలేని గుండే ఉండదు. అహంకారం తోనో, అతిశయం వల్లనో దానికి దూరమై లోకాన్ని ఉద్ధరించేందుకు సిద్ధమవుతారు కొందరు. నిజానికి నన్నో ప్రేరణ చేసి ప్రపంచానికి పరిచయించాలని తప్ప మీకు మీరో అపూర్వ ప్రేమమూర్తులు. తొలిపొద్దు వలపు వసంతం మీరు.

మీ తొలిప్రేయసినీ తొలివియోగినీ నేనే కనుక నన్ను తప్ప వేరే ఆరాధించడం తెలీదు మీకు. విరహాన్నైనా ఓర్చగలరు కానీ నా తలపుకి తలుపేసి మాత్రం క్షణమైనా ఉండలేరు. మీ చుట్టుపక్కలే ఇన్నిన్ని అందాలుండగా, ప్రతి భావములోనూ నన్నే ఇముడ్చుకొని చూడటం మీకు ఎంతో ఇష్టమైన వ్యసనం. మీ ప్రణయ లీలా విహారమంతా నా మనసులోకేనని తెలియనిదా. 

సాయంసంధ్యలో సారంగీనాదంలా మీ పొగడ్తలు నన్ను ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసేందుకేగా. ఇప్పుడు చూస్తే తెలిసేది ఎన్ని కార్తీకదీపాలు నా కన్నుల్లో వెలుగుతున్నావో. 

మనల్ని చూసి గుర్తుపట్టి నవ్వే పసిపాప కన్నుల్లో నిజమైన శాంతి ఉంది కదా.మరేదీ ఇవ్వలేని అమితానందపు సహజత్వం మరెక్కడా కనిపించదేమో. మూసినకన్నుల్లోని అమాయకత్వం మెత్తని చేతి స్పర్శలోని ఊరడింపులా ఊతమైనప్పుడు ఊరడిళ్లేందుకు ఇటువంటి దృశ్యం కావలసిందే.

కలలకు సైతం చలించేవారు కనుకే జీవితం మొత్తం కనురెప్పలకీ, కనుపాపాలకీ నడుమ ఊగిసలాడుతుంది.నా కోసం కాచుకుంటూ మైమరచిపోతారో మరచిపోతారో ఎదురుగా నేనే వచ్చినా గుర్తుపట్టని అలౌకికంలో ఉండిపోతారో. 

ఎన్ని యుగాలైనా మీ ఎదురుచూపులు ఆకలి తీర్చేది నేనేనని తెలిసి కూడా నా పని చెప్తానంటారా. 

ఇప్పుడు చిన్నబుచ్చుకున్న చీకటి అంతా ఒకనాటికి  వెన్నెల కాకపోదుగా. మీలో విరహం అలసిపోయేలోగా నేనొచ్చి మీ ఊహలు కదుపుతా, ఊపిరున్నంతసేపూ ఆశను తాగి బ్రతికేద్దాం కొన్ని కలలైనా నిజం చేసుకొనేట్టు...!!

//నీ కోసం//

కాసేపు నీకు దూరమవ్వాలని కల్పనలన్నీ కట్టిపెట్టానా..
నాకంటూ వేరే వ్యాపకముందేమోనని
ఆలోచన మొదలుపెట్టగానే ఆ పరీవృత్తం పూర్తయ్యేలోగా
వెనుదిరిగి చూసినప్పుడు నువ్వే..

ఒంటరి నక్షత్రాన్ని విశాలమైన ఆకాశానికి వదిలి
నీ మానాన నువ్వు అనుభవాలకని పయనిస్తే
నిజం చెప్పు..ఆగిపోయిన కాలంలో నా నడకలెటు వేయనని ప్రశ్నిస్తావు

మౌనమంటే మక్కువంటూనే మాట కలపలేదని ముభావిస్తావు
ఒంటరిగా వదిలేయమంటూనే..నువ్వులేని ఏకాంతం నాకెందుకంటావు

అర్ధం కాని కోణాలింక చూపకు
నావెంటే నువ్వున్నావన్న నమ్మకాన్నే శ్వాసించనివ్వు
కాస్తంత ధ్యానమంటూ నే చేసానంటే
అది నీకోసమేనని సంతోషించు..:)

ఒక విశ్లేషణ

My feelings after reading your tender Poetry Raj Reddy garu.. can't wait sharing with you and your dear friends..☺️💐

అదో సుందర ఉద్యానవనం
ఎటుచూసినా మనోజ్ఞ పదాల పువ్వులు..విరిసీ విరియకనే ఆకర్షించే చెంగలువల పరిమళమంత స్వచ్ఛమైన ప్రేమావిరులు..
చదివేకొద్దీ మతిచెడుతూ..లేని విచారం పోగవుతూ..ఉన్న దిగులు మాయమవుతూ..
ఓ సున్నితమైన తపన..రణగొణ మర్మ ధ్వనుల నడుమ తీపి గుర్తుల ఆహ్లాదాన్ని పెనవేసే వివశత్వ రాగం..సంగీతాన్ని మించి ఓలలాడించే లాలిత్యం..
గుమ్మపాల తీయదనాన్ని ఇష్టంగా పెదవులకందించే సోగతనం ఈ కవితల్లో
ఏమో..మెలికలు తిరిగిన మల్లెతీగలా మనసుని అల్లుకున్నదంటే అదో ఏకాంతపు ద్వీపంలో పన్నీటి జల్లుల కలస్వనమే..
పరిచయమవసరం లేని ఈ సుదీర్ఘ పూలచెండు "రాజ్" గారి సహజమైన జాజిపూల జోలపాట నాకైతే...😍

ఋతువు కాని ఋతువులో గుండెల్లో మొదలైన తడిలో ప్రణయమనే చిన్నారి చిగురించి గొంతులో అడ్డుపడినప్పుడు స్వప్నమొకటి స్మృతిలోకొచ్చి పొలమారితే.. తనో ప్రేమైక ప్రపంచానికి రారాజునని ప్రకటించుకుంటూనే..రహస్యమైన ఆ ప్రేమనిలా ఆరా తీసారు..

"ఏర్పడేటప్పుడు తెలియకుండా
తెలిశాక ఇక మరపుకు రాకుండా
అనంతమే తనతో తాను ప్రేమలో పడే ప్రేమలో,
కనులు దిగమింగుకున్న కన్నీరో లేక పన్నీరో
మనసులో చేసిన తడిలో మొలకెత్తిన ప్రేమ విత్తు...
...ఎవరికి తెలుసు, ఎవరు ఎప్పుడు ఎందుకు నాటారో..?!"

పగలూ రేయిని పదప్రయోగించి తను చేసే అద్భుతం క్రమం తప్పని మృదు జీవరాగం.. చీకటి కురిసే రాత్రి ఉదయానికి అదృశ్యమై ఓ రసోదయమైతే ..ప్రతిరోజూ ఓ ఉత్సవానికి సిద్ధమన్నట్టు.. ఆ మోహనాన్నిలా స్వరపరిచారు.

"ఏ ఆనవాళ్లూ ఆకాశంలో మచ్చుకైనా కనబడకుండా
మరే చీకటి శకలాలూ పొరబాటునైనా మిగిలిపోకుండా...
రహస్య ప్రియుడిలా రోజూ లోకంతో రమించి వెళ్ళే రాత్రిని
పట్టుకోలేక తెల్లబోవడమే... తెల్లవారడమంటే..! "

ఎంతందమైన భావన కదూ..

మంజులమైన మృదుభాషణ.. హృదయం తడిచి ముద్దయ్యే నవ్వులూ..హరివిల్లు ఊయలై ఆకాశానికి చేరువగా ఊపినట్టు..వెన్నెల చినుకుల్లో రేయి కలలకు రంగస్థలమేసినట్టు..కళ్ళతో నవ్వే కనికట్టు తన అక్షరాలకు మాత్రమే సొంతమైనట్టు విరాజమానమైన రాజసం..స్పృసించే ప్రతి అంశమూ అనుపమేయమే..💜

కన్మణి అనేది కంటిపాపై తనలో ఒక భాగమైనట్టు అతని నిత్యపోషణ చేయడంలో నూరుపాళ్ళు సఫలీకృతమయ్యింది. ఊహాతీతమైన చిత్త సంచలనాన్ని ఆమె ఉనికిగా మనకి పరిచయించి హృదయబంధానికున్న విలువను ఆసాంతం అనుభూతించేలా చేసారు.

మరపురాని జ్ఞాపకాలన్నీ మాల కడితే ఆ జిగిబిగి సౌందర్యాతిశయం తడమకుండానే ఓ పులకరింపై ఎదను తాకినట్టు..ఎడబాటు సహించలేని విషాదం అమాయకమైన ప్రశ్నలతో కలిసి ఓ అపురూప ఊహాగానమై మనసుని వేధిస్తూనే మురిపిస్తుంది..

"నీ పాద ముద్రలను
ఇముడ్చుకుని ఉన్న వీథులను
నా చూపులకు అతికించి,
నీ అడుగుల చప్పుడుకు
అలవాటు పడిన నా వినికిడికి
ఎదురుచూపులను మిగిల్చి,
ఎక్కడికెళ్ళావు???"

ఇంతకన్నా హృద్యంగా ఎవరు పలవరించగలరు..😊

అలాగే కన్మణి నవ్వులంటే తనకెంతిష్టమో..అరనవ్వులకే వశమైపోతూ ముందుకు వెళ్ళలేక ప్రియమైన సంగీతన్ని సాహిత్యాన్ని కలగలిపి పోల్చుకుంటూ నిలబడి మరీ అచ్చెరువొందినట్టు..గుండె పట్టనన్ని ఆ ఊహలు కలలో నిజం చేసుకోవాలనుందంటూ రాత్రిని త్వరపడమని కబురు పెడతారు. నిద్రకళ్ళతో కౌగిలించుకున్న ఆ స్వప్నాల ఋజువులు అక్షరాలుగా అనువదించి తిరిగి రసహృదయులకు అంతే ప్రసాదంగా పంచిపెడతారు. మౌనమో నేపథ్యంగా ఆ నవ్వులు ప్రవహించే తీరు గుసగుసలకన్నా మెత్తనైన సవ్వడిని మనసుకందిస్తుందంటే సందేహం లేదు.

"దూరాన్ని చప్పున దగ్గరచేసే
మంత్రం లాంటి
నీ నవ్వు గుర్తొచ్చినప్పుడల్లా;

దూరపు చేతులతో
జ్ఞాపకాలను తడుముకుంటూ
నీ దగ్గరితనాన్ని అనుభవిస్తున్నా!"

"సగం సగం దొరికేవన్నీ మిగతా సగాల కోసం పరిగెత్తించవని..నన్ను ఉన్నచోటే నిలువరించి నమ్మించే నీ అరనవ్వు గుర్తొచ్చి..రోజులో మిగిలిపోయిన ఖాళీలన్నీ పూరించేసుకుంటాను.. !"

చెప్పేదేముంది..
ప్రతి కవితలోనూ వైవిధ్యం..జీవితంతో మమేకమైన సృజనానుభవం..
ఇదంతా ఒక ఎత్తైతే..ఇన్ని భావాలను అపురూపంగా ఆలింగనం చేసుకొనేందుకు నిస్స్వార్ధమైన నేస్తాలు..మాటలకందని ఉత్సాహాన్ని ప్రోత్సాహంగా గుప్పించి కేరింతలు కొట్టే చందన హృదయాలు. ఎన్నో మనోభావాల వెల్లువలు ఇష్టంగా ముంచెత్తినప్పుడు మునకేయాలని కోరుకోని సమ్మోహనులెవ్వరు..?!

ఒక్కో కవనాన్ని విప్పార్చి చూసేకొద్దీ నిండే హృదయపు బరువు తూచుకొనేందుకు అదో సంక్లిష్టం..ఇప్పటికిదో సశేషం..
ఉద్యోగ ధర్మం కోసం ముఖపుస్తకానికి కాస్త విరామమిచ్చినా తిరిగి మరిన్ని చక్కని భావాలసందడితో త్వరలో విచ్చేయగలరని ఆశిస్తూ..మనఃపూర్వక అభినందనలు..☺️💐