ఆనాడు కాలం కన్నెత్తమని
నిన్ను చూపించి కదులుతున్న నడకల్లో
నిద్దురపొద్దులు కవిత్వపు గుబులయ్యింది
మెరిసే నీ కంటిచివరి సంతోషం
ముద్దబంతుల కాంతుల్లో నవ్వులా
అటూ ఇటూ తప్పించుకోలేని గోడయ్యింది
ఇప్పుడేమో... సాయింత్రం చల్లబడేకొద్దీ
సముద్రపు కెరటాల్లోని తుంపరలు మీదపడ్డట్టు
మధురక్షణాలు గుర్తుకొస్తున్నాయి
ఆకులు రాలిన శబ్దానికి
నులివెచ్చని మాటల విత్తనాలు మొలకలై
గుసగుసలు గుమ్మరిస్తున్నాయి
మనసు లోగిలంతా తడిపేసి
నిద్రలేకుండా చేసిన ఆలాపన నీదై
అద్వితీయ కృతులవుతున్నాయి
No comments:
Post a Comment