చూపులతో మాట్లాడే నీ కన్నుల నిదురలేమి
ఒంటరితనపు శూన్యాన్ని ఓర్చలేని
అశాంతి క్షణాల నిశీధి లోకమైతే
నిండుపున్నమి కళల కౌముది నేనైపోనా
ముద్దులు మూటకట్టుకున్న నా పెదవుల నవ్వులు
మహార్ణవంలోని ముత్యాలు కనుక
నీ ఎదపై లాలిత్యపు దండగా మారి
నిన్నో వసంతకాలపు పూదోటకి గంధర్వరాజుని చేయనా
అలలై కదులుతున్న నా మనోభావాలకు రూపమిచ్చి
ఘనీభవించిన నిశ్శబ్దం పులకరించిపోయేలా
నీ బ్రతుకుచిత్రానికి రంగులద్దేందుకు కుంచెగా మారి
కాంతికిరణాల వేకువ కలవరింతను నిజం చేయనా
సరికొత్తగా రాసేందుకు ఈరోజు పరిచయమైనవాడివేం కాదుగా
త్వమేహమైన జీవనశృతి సంగీతంలో కలగలిసిన స్వరానివి కదా
పగటికి రేయిలా నాకు దక్కిన అపురూపం నువ్వైతే
నువ్వూపిరి తీసే పరవశపు తరంగం నేనేగా..
ఇప్పుడింకేం చెప్పనూ..
మౌనమూ ప్రతిధ్వనించేలా నువ్వు మెత్తగా కమ్ముకుంటుంటే ...
