ఎంతకీ తెగని ఓ తీపి పెనుగులాట ఎదలో
వివరం చెప్పకుండా వీచే గాలితో కలిసి
కోయిల కుహూమని పిలుస్తుంది నన్నేనా..
వసంతమంటే నాకిష్టమని తెలుసనుకుంటా
వర్షంలోనూ నాకోసమొచ్చి పాడుతుంది
నువ్వనే ముద్దు మాటలన్నీ ముందుగానే చేర్చేస్తుంది
విరహంలో తడిచి బరువెక్కిన
నీ దేహపు మోహగీతాన్ని
లయగా వినిపిస్తూ నన్ను శృతి చేస్తుంది
ప్రేమాన్వీ
నీ కనుచూపు చిరునవ్వులు సైతం
మెత్తగా సవ్వడిస్తుంది
నిజంగా ఇంత సంగీతం నీలోని ఆర్తి కన్నీటిదేనా
నా శ్వాస అల్లాడిపోతుందిక్కడ
ఒక్కసారి అరచేతుల్లో నన్ను ఒదగనిచ్చి
అలసిన గుండె నివేదిస్తున్న నులివెచ్చదనం కప్పుకోవా

No comments:
Post a Comment