గ్రీష్మంతో సమంగా జ్వలిస్తున్న నీ దేహాన్ని
నా అంతరాత్మలో తలదాచుకొమ్మని ఆహ్వానించేందుకు
ఏ రూపంగా మారి సంకల్పించాలో
వెచ్చని నిశ్వాసల నిట్టూర్పు బరువుకి
నీ గొంతుకు అడ్డుపడ్డ గాయమే
నా స్వరప్రవాహాన్ని మధ్యలో ఆపింది
ప్రతి స్మృతిలో నిరీక్షించే నీ విరహాన్ని
చందమామకి నూలుపోగులా ఆవవరించి
ఎన్ని యుగాలని నేననుసరించాలో
కలలోంచీ చూస్తున్నట్లున్న నీ కళ్ళు
మది గదిలో వెలుగులు నింపింది నిజమైనా
నా పెదవుల్లో నవ్వులు పూయించలేదు
No comments:
Post a Comment